Μια βοήθεια ρε παιδιά!

Έχουν περάσει ήδη δυόμισι μήνες από το τελευταίο μου ποστ και να' μαι πάλι. Τελείωσαν οι καλοκαιρινές διακοπές για τους περισσότερους απο μας και επιστροφή στην πραγματικότητα. Με τι ψυχολογία όμως ήρθαμε πίσω όλοι? Η Ελλάδα δάδα που φέγγει απο μακριά... Άνθρωποι πεθαίνουν προσπαθώντας να σώσουν τις περιουσίες τους και για τι? Για τα συμφέροντα κάποιων πιο "μεγάλων¨. Κρίμα και ντροπή τους!

Ήρθαμε εδώ, η ζέστη αφόρητη για μια τέτοια χώρα και συνεχώς να συνηδητοποιώ πόσο κακό κάνουμε στη γη όλοι μας, είτε συνειδητά ή ασυνείδητα. Και εμείς μέσα σ' όλη αυτή τη ζέστη να προσπαθούμε να συνεχίζουμε να διαβάζουμε για τα μαθήματα που μας έχουν μείνει από τον Ιούνη και που εδώ και 1.5 μήνα τα διαβάζουμε συνεχώς. Ναι ναι. Για τους μήνες του καλοκαιριού μιλώ. Τα αποτελέσματα μέχρι τώρα? Όχι και τα καλύτερα. Κανείς εθελοντής να προσευχηθεί λίγο για μας, μήπως και καταφέρουμε τίποτα??

Well...να λέμε και την αλήθεια δεν είνα όλα και τόσο κακά. Οι φίλοι εδώ είναι ακόμη, από υγεία σκίζουμε άρα...όλα καλά!

Α. και κάτι άσχετο. Τέλειος ο Καζούλης και ο Πλιάτσικας όταν είχανε έρθει Κύπρο και πήγα να τους δω. Τέ-λι-οι!

"Ποιος έχει λόγο στην αγάπη, ποιος να έχει την ευθύνη, για να του πω να σταματήσει, να μη με πονάει εκείνη...Ποιος έχει λόγο στην αγάπη, ποιος κρατάει τα κλειδιά της, αφού πονάει για κάποιον άλλο κι εγώ είμαι μακριά της..." <3